De Kawah IJen vulkaan wordt één van de mooiste vulkanen genoemd in Indonesië door het blauwe vuur wat vrij komt. Ik kan dit zeker beamen. Maar om dit natuurschoon te zien moet je behoorlijk klimmen. Kan jij deze klim aan? Lees hier alle ins en outs over de beklimming.

01.00 De wekker

In mijn vorige post over de Bromo vulkaan vertelde ik over de een trip die startte in Jogjakarta richting de Bromo vulkaan. Vanaf de Bromo vulkaan reden we met een bus verder naar de Kawah IJen vulkaan. Een tocht die ongeveer 8 uur duurde. Met een busje reden we rond een uur of 1 in de middag richting het hotel waar we sliepen vlakbij de Kawah IJen vulkaan. Het hotel was op z’n zachts gezegd niet waar wij normaal in zouden gaan slapen: vies, geen warm water en lakens die je liever niet op je lichaam hebt. ‘Gelukkig’ ging de wekker al om 01.00 midden in de nacht om de klim te starten en konden we het hotel achter ons laten.

Hiken

De klim van de vulkaan begon onderaan de berg. Bij vertrek kreeg iedereen van de gids een mondkapje om het inademen van gevaarlijke gassen te beperken. Het was een zware klim door de steilheid van de berg. De spierpijn van de vorige dag en een gebrek aan slaap hadden hier natuurlijk ook mee te maken. Omdat wij met een groep gingen stopten we af en toe om uit te rusten en weer op adem te komen.

Bijna op de top van de berg kwamen we aan bij een hutje waar drankjes en gasmaskers verkocht werden. De gasmaskers zijn niet verplicht om te kopen wanneer je naar boven gaat. Maar ik kan ze zeker aanraden. De zwavellucht die uit de vulkaan komt is zo intens dat je deze beter niet kan inademen (in Nederland zouden wij hier niet mee in aanraking mogen komen vermoed ik). Aangekomen op de top van de vulkaan zie je locals langs een smal ‘pad’ de vulkaan uitlopen met volle manden met daarin zwavel. Deze manden kunnen gevuld worden met een gewicht van 100 kilo in totaal. Bizar om te bedenken dat ze dat 4 keer per week doen. Een deel van het zwavel verkopen zij aan toeristen voor extra inkomsten.

Op zoek naar het blauwe vuur

Omdat wij het blauwe vuur wilden zien moesten we de krater van de vulkaan in lopen, een tocht die een stuk zwaarder is dan de berg op. De zwavellucht wordt hier steeds heftiger en er is geen degelijk pad waarover je naar beneden kan lopen. In het begin was het heel eng, je ziet vrij weinig om je heen sommige stenen zitten los. Een zaklamp is daarom onmisbaar. Nu ik dit aan het typen ben, voel ik weer de angst die ik had op dat moment. Het is dan ook zeker niet aan te raden om de krater in te lopen zonder gids.

Na een lange en vermoeiende klim kom je aan in de krater van de vulkaan, waar de zwavellucht nog intenser is dan boven. Maar dit wordt beloond door het blauwe vuur wat vrij komt bij de vulkaan. Een heel bizar gezicht. Maar door alle spanning en adrenaline heb ik helaas geen goede foto’s kunnen maken. Halverwege de trip richting de krater zijn wij onze gids kwijt geraakt en moesten we dus op eigen gelegenheid verder gelopen. Gelukkig waren er genoeg andere gidsen waar we ons bij aan konden sluiten.

Angstig avontuur

Eenmaal beneden kan je het blauwe vuur goed zien. Er zijn genoeg plekken waar je dit goed kan bewonderen. Echter draaide de wind binnen een korte tijd en kwam er een zeer sterkere zwavelgeur onze kant op. Niet alleen de zwavellucht maakte het eng, maar ook door de rook zag je heel weinig. Al vrij snel besloten mijn vriend en twee vrienden om terug naar boven te gaan. Om ons heen hoorden we gidsen roepen dat de mensen naar boven moesten lopen omdat het te gevaarlijk werd. De trip was dus blijkbaar een stuk risicovoller dan wij in eerste instantie dachten. Nadat de wind draaide zijn we als een speer terug naar boven gegaan zodat ons niets kon gebeuren.

Uiteindelijk zal het allemaal wel mee zijn gevallen want er bleven nog genoeg mensen in de krater. Maar deze ervaring was alles behalve fijn en ik zou het dan ook niet snel weer opnieuw doen.

Genieten van zonsopkomst

Eenmaal boven hebben wij rustig zitten wachten tot zonsopkomst. Tot onze verbazing kwam er een turquoise meer tevoorschijn uit de duisternis. Dit maakte de vulkaan nog mooier dan hij al was (ondanks de enge ervaring). Ik kan het dus zeker aanraden om overdag naar de Kawah IJen te gaan en het blauwe vuur te laten voor wat het is, óf je moet natuurlijk van grote avonturen houden. Het is in ieder geval een ervaring die je nooit zal vergeten.